…ciału, dłoniom i codzienności. Tworzenie naczyń to rzemiosło zakorzenione w doświadczeniu – powtarzalnym, ale nigdy identycznym. Tu piękno spotyka się z funkcją, a forma wynika z potrzeby – by dobrze leżało w dłoni, by kawa smakowała lepiej, by codzienność miała w sobie coś trwałego i prawdziwego.

​

To praca fizyczna, zmysłowa i refleksyjna zarazem – wymaga skupienia, ale daje przestrzeń na myślenie. W glinie zapisuje się czas, nastrój, ruch. A gotowe naczynia i rzeźby – choć stworzone do użytku – pozostają śladami tego procesu. Żyją razem z tym, kto z nich korzysta.